<delect id="bygrh"></delect>
  • <button id="bygrh"></button>
    <em id="bygrh"><label id="bygrh"></label></em>

  • <div id="bygrh"><label id="bygrh"><nav id="bygrh"></nav></label></div>
    
    
      <div id="bygrh"><label id="bygrh"></label></div>

          1. 落地小說網

            繁體版 簡體版
            落地小說網 > 秦羽顧傾城的小說 > 第127章

            第127章

            “呵呵,晚輩也是好久沒有去拜訪你了,聽說這兩天您傷寒,想著去看看您。”

            電話一通,李思如馬上謙卑笑著寒暄。

            “哦哦,老爺子,其實沒什么事兒,就是想看看您去,另外我有個干兒子,和峰少爺......”

            ......

            與此同時。

            東海市醫院。

            青幽和梁峰渾身纏著繃帶,躺在病床上。

            哥倆一扭頭,四目相對,尷尬無聲。

            叮鈴鈴!

            突然間,梁峰的電話響起。

            “老子電話響了,過來接一下。”

            梁峰開口。

            “少爺,我渾身都纏著繃帶。”青幽道。

            “你不還有個胳膊在外面,過來給我接。”梁峰催促道,“我爺爺打來的!”

            于是青幽像是蛆一樣,顧涌顧涌的爬了過來,掏出手機放到了梁峰耳邊。

            “歪,爺爺,什么事兒?”梁峰忍著痛,盡量沒事兒人一樣的問道。

            “我接到程家媳婦的電話,說你跟他干兒子鬧矛盾了?嚴重么?”

            “沒事兒爺爺!就是斗了兩句嘴。”

            梁峰趕緊搖頭。

            “哦?這樣嗎,那就行,你現在在哪兒?晴子說你不在公司。”老爺子問。

            “我跟影子釣魚呢,不說了爺爺,掛了!”

            梁峰掛了電話。

            嘶!

            因為咧嘴動作太大,整個人抽抽疼了許久。

            “少主,不給老爺子說嗎?”青幽問。

            “說尼瑪!”

            “不說!”

            梁峰搖頭。

            見狀,青幽暗暗稱贊。

            該說不說,少爺有事兒是真能忍。

            誰知下一秒,梁峰脫口而出,

            『加入書簽,方便閱讀』
            <delect id="bygrh"></delect>
          2. <button id="bygrh"></button>
            <em id="bygrh"><label id="bygrh"></label></em>

          3. <div id="bygrh"><label id="bygrh"><nav id="bygrh"></nav></label></div>
            
            
              <div id="bygrh"><label id="bygrh"></label></div>

                  1. 91精品国产91久久久久久青草